( Enver Karagöz'e )
Uçtu güvercinim
Sahara'dan Efkar'a
Efkar koktu tüyleri.
Bir ince belli bardakla
Çay içmeye,
Birde hasretti
Geleceğe.

Vurdu nisan yağmurları
Sac bacalara
Böldü uykularımı
Uykulardan etti gözlerimi.
Kara dut ağaçları vermeden
Meyvesini
Döktü yapraklarını.

Bir acı bekleyiştir ölüm
Kim sever en güzelini
Kim ister haberini?

Efkar Tepesinde
Güvercinim
Çam dallarından yuvası
Ağır olsa da uykusu
Yeni güvercinler uçuracak
O dağlara
Dağların doruğuna.

2007